Ha Esther,
Morgen is papa jarig.
Als je bij ons de schuurdeur open zou trekken, zou je bedolven worden onder dozen en pakjes.
Ebel is al weken bezig met knutselen, tekenen, plakken, verven, printen.
We zullen onze unieke kunstcollectie weer kunnen uitbreiden.
Daarnaast staan er een paar dozen vol video’s die Ebel aan papa geeft om ze meteen weer terug te pakken en ermee naar boven te rennen waar hij uren zal doorbrengen in een berg van video’s.
We gaan uit eten bij ons favoriete restaurant en omdat Ebel geen taart of niets mag, krijgt hij een extra zakje superverantwoorde chipjes.
Ebel straalt vandaag al van voorpret, morgen van pret, en maandag van napret.
Dan moet hij weer aan de bak, want over twee weken is Robbert jarig.
Het zal aanpoten worden om de stapel kunstwerken op tijd af te krijgen.
Ik vind Ebel dan zo lief, en zo kwetsbaar.
Hij geniet zo van deze bijzondere dag, leeft zich zo in, geeft zoveel weg en zorgt er onder tussen voor dat hij zelf ook wat graantjes meepikt.
Hij zal vanavond zelfs zijn speciale feestkleren klaarleggen.
Ebel wordt nooit ergens anders gevraagd.
Eén keer, toen hij drie werd, deed een lieve moeder een poging.
Ebel en ik zaten twee uur naar hun video’s te kijken terwijl het feestje in volle gang was.
Daarna is hij nooit meer ergens gevraagd.
En dat begrijp ik echt!
Ebel heeft dus ons, het gezin, om het maximale feestgevoel uit te halen.
En dat doet hij.
Maar achter zijn blijdschap en zijn liefde voel ik de hunkering naar meer.
Naar ook mee kunnen doen, gevraagd worden, kaartjes op de deur geplakt met uitnodigingen, cadeautjes halen in de stad, blij en vermoeid thuiskomen van het lasergamen, discobowlen of gewoon film en Mac Donald.
Elke keer als Robbert en Frances thuiskomen van iets leuks, staat Ebel ze op te wachten, blij om ze te zien, genietend van hun ervaringen die hij maar ten dele begrijpt.
Een tweedehands leven, denk ik even boos.
Zo, het is eruit, fijn dat ons blog er is om deze stoom even af te blazen.
Ik ga de keuken in, baken en koken voor morgen.
Ebel zal bij me staan, stralend van plezier
Mijn stukje verdriet ligt veilig bij jou in ons blog.
En zo kan ik morgen helemaal genieten.
Hé Willemien,
Ik voel je verdriet en ik lees je liefde.
Wat voor de één zo simpel is kan voor de ander zo moeilijk zijn.
Ikzelf ben erg goed in het simpel maken van dingen. Werkt meestal! Zeker in moeilijke situaties.
Het werkt alleen niet altijd voor onze jongens.
Je hebt het over Ebel en verjaardagsfeestjes.
We hebben het er al vaker over gehad.
Onze zonen en verjaardagen.
Volgende week wordt Joris dertien! Man, ik voel mijzelf ouder worden, terwijl ik het opschrijf.
Joris zijn eerste levensjaren vierden we op Curaçao, op het strand, blote voeten en een kratje bier.
Joris zat in het campingbedje, kroop rond en later liep hij er in zwembroekje tussendoor. En het ontging hem aan alle kanten, ieder jaar weer, dat het om zijn verjaardag ging. En tóch, ieder jaar vierden we het weer groots.
Ik weet ook nog dat we zijn “afscheidsfeestje”van het eiland ook vierden op het strand, hij was inmiddels vijf.
En er kwam toevallig een muziekband lekker spelen op het strand terwijl wij daar weer zaten “te vieren” met spekkies en bier.
We hebben dus al heel wat rare feestje achter de rug.
Hier geen blauwe zee en palmbomen, en óók die pappa is er niet altijd bij maar feest vieren kunnen we nog steeds als de beste!
Ik heb er eigenlijk nooit aan gedacht om zijn verjaardag niet te vieren of géén feestje te geven enkel en alleen omdat het Joris zelf niets zegt.
Of het “oefening baart kunst” is of gewoon omdat het zo is…. Ik weet het niet maar zo, in de loop der jaren is Joris steeds meer gaan beseffen wat “verjaardag” is…. En daar heeft hij heel eigen ideeen over.
Maar daar ging het niet over. Dat komt volgende keer. Volgende week zelfs al...
De essentie is dat wij de feestjes moeten creeeren, onze eigen feestjes.
Soms zijn die klein, soms zijn die groots. Soms confronterend en soms gewoon niet leuk.
Maar weet je, ik blijf die slingers ophangen, iedere keer weer.
Wat zou het leven anders saai zijn, zélfs met die rare zonen van ons.
Ik hoop dat je vandaag een mooie, zonnige dag hebt gehad en ondanks alles toch een beetje hebt kunnen genieten.
Ik gun het je zo!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten