Geluk....

Ha Esther, Medicijnen vooruit bestellen, verantwoordingen invullen, nieuwe paspoorten gehaald, de katten uitbesteden. Op mijn werk de eerste echte examenklas waar ik mentor van was uitzwaaien, tandarts en kapper voor Ebel. De zomervakantie staat voor de deur. Elk jaar weer neem ik me voor de eindstreep relaxed te halen, maar het zit niet in me. Dat ligt zeker aan mij, ik ben een regelneef, wil graag alles goed afgerond hebben, daar word ik nu eenmaal gelukkig van. En met een zorgintensief kind is het ook maar goed dat ik een regelneef ben want de post neemt zo vlak voor de vakantie weer een grote vlucht en geen enkele rapportage vult nu eenmaal zichzelf in. En als alles straks af is, dan vertrekken we naar ’t Ailand, het door ons zo geliefde Schier, waar bijna niets te doen is, dus je moet je wel ontspannen. En daar kan ik dan altijd zo heerlijk denken, denken over hoe het allemaal ging, hoe het allemaal gaat en hoe ik allemaal graag wil dat het verder gaat. Ebel kan nog een jaar naar school, dus er komen grote veranderingen aan, ik heb daar lekker helemaal niet over nagedacht, maar komend jaar zullen we daar niet meer aan ontkomen. En zo is er meer, zoals het grote plan van het vormen van een netwerk rond Ebel. Daar gaan we na de zomer eerste stappen in zetten. Ik hoop dat Bob en ik het nog lang, nog heel lang, zullen kunnen doen, maar we gaan toch wat opener met de mensen in onze omgeving kijken naar wat anderen met Ebel kunnen en willen. Dat kan om twee redenen heel goed, ten eerste omdat Ebel in de afgelopen jaren is uitgegroeid tot een vaak heel vrolijke en lieve jongen, dat kan ook omdat Bob en ik er aan toe zijn om iets minder overal bovenop te zitten. Allemaal dingen om over na te denken, met het zand tussen mijn tenen, de wind door mijn haren en (hopelijk vaak) de zon op mijn bol. Ook iets om over na te denken zijn de Moeders zonder Grenzen. We zijn wat stilletjes de laatste tijd, we hebben het allebei druk, met onze groter wordende kinderen, met onze banen. De dagen dat we ergens aan de rand van het gewone leven hingen, zijn voorbij. Onze levens blijven altijd anders, omdat onze oudste jongens anders zijn, maar ze zijn ook weer gewoner geworden. Heb ik goed ingeschat dat dat bij jou net zo goed speelt als bij mij? En toch hoef ik over een ding niet te denken, en dat is over ons blog. Ik wil best een andere vorm, bijvoorbeeld een vast blog per maand, maar ik wil je niet kwijt. Laats las ik onze eigen verhalen terug, en ik las ze met verbazing. Wat hebben we al veel geschreven, tot en met een heel boek aan toe, dat nu al jaren ergens in een Belgische kelder ligt opgeslagen. Maar wij laten ons niet in een kelder opslaan, we gaan er af en toe wel even in, maar dan alleen om een goede fles wijn te pakken (waren we maar zo rijk, heerlijk lijkt me dat). Ik ben benieuwd naar je reactie, en ik hoor graag hoe jij de vakantie haalt en waar jullie naar toe gaan. Ik duik dan nu gewoon in mijn keukenkastje en trek daar een flesje van de bonusaanbieding uit. Ik zal mijn glas straks heffen op jou, op Joris en op Sophie. ‘Proost, en ik wens jullie een heerlijke vakantie’. En dan pakken we de draad daarna weer op. Afgesproken? Hé Willemien, Je stuurt me een mail met als onderwerp : ‘proost’. Mijn nieuwsgierigheid is meteen gewekt. Nu ga ik sowieso altijd even lekker zitten voor jou mail. Ik zet een kopje koffie,of neem dat lekkere glas wijn en neem de tijd en lees. Altijd weer fijn. Want schrijven kunnen wij, zo samen. Dus stoppen met ons blog? Lijkt me geen optie. Ik wil jou ook niet kwijt. Een andere vorm, daar hebben we het al langer over. Dat willen we beiden. We willen wel meer… En weet je, het gaat ons ook lukken. Want zo zijn we. Vechters, doorbijters, niet opgevers en bikkels. Maar eh, mijn leven gewoner geworden? Vraag je ook even terloops… Helaas, ik kan je verzekeren van niet. Ik smacht soms naar saai, gewoon en ‘normaal’. Ik heb het nog niet gevonden. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen, dat als ik het zou vinden, al zou ik erover struikelen, zou ik het geloof ik nog niet herkennen. Dat verlangen naar saai zit wel in me. En met dat verlangen spreek ik grootsere wensen uit. Ik zou wel eens rust willen, ik zou wel eens minder ingewikkeld willen, ik zou wel willen dat de toekomst wat zekerder was, ik zou willen dat iemand mijn zorgen eens overnam, of ze minstens met me zou delen, ik zou willen….. Ach, ik wil zoveel. Maar laatst, laatst hoorde ik het iemand práchtig verwoorden. Die zei: Ik wil zoveel maar bovenal wil ik gelukkig zijn! Simpele woorden maar zó waar. Ik ben gelukkig. Ik ben gelukkig met mijn ingewikkelde leven. Ik ben gelukkig met mijn ingewikkelde kind. En ik ben gelukkig met mijn práchtige andere kind. Ik ben gelukkig met de keuzes die ik maak, zelfs als die eens wat minder goed uitpakken…Ik ben gelukkig met de mensen om mij heen, ik ben gelukkig met mijn familie. Ik ben gelukkig met kleine dingen en ik ben gelukkig met ons blog. Ik ben gelukkig met zóveel dingen en toch….Ze zeggen wel eens, simpel is het moeilijkst. Ik snap dat wel! Ik ga ook richting zee. Die zee van ver weg. Ik stuur mijn kinderen vooruit en ik huil zoute tranen. Na drie weken haal ik ze zelf weer op. En weer zal ik huilen, van geluk die keer. Want hoe lastig, moeilijk,niet saai en ingewikkeld mijn leven ook is, ik heb die 2 dan weer bij me en dat maakt me weer gelukkig. Ik ben een gelukkeling, las ik laatst ook weer eens. En weet je? Dat ben ik! Dus ook ik ga met het zand tussen mijn tenen en de wind in mijn haren en met die zon zéker vaak op mijn bol nadenken. Maar vooral ga ik dan bedenken wat een geluk ik heb! En daarna? Dan zien we wel weer verder. Want je kent me: Met zorgen over morgen, verpruts je de dag van vandaag! Ik zeg: GENIET OP AAILAND EN PROOST ER OP JE MOOIE GEZIN, OP MIJ ÉN OP HET GELUK! En dan, dan komt de rest ook wel goed! PS Paspoorten zijn ook hier opgehaald, verantwoording invullen moet ik nog doen, de hamster zoekt nog onderdak.Op mijn werk moet ik nog even hard door bikkelen en dan alles netjes afronden. De afspraak met de tandarts voor Joris staat voor na de vakantie en zijn haren zijn al geknipt op de logeerboerderij. Ik zeg, ook hier staat die zomervakantie voor de deur! ;) EN HIERBIJ WENS IK GELIJK IEDEREEN EEN PAAR ZONNIGE WEKEN TOE!!! En véél geluk! ♥