Een weekendje weg....

Ha Esther,
Wij gaan een nachtje weg met z’n vijven. Even er tussenuit naar een hotel. Of ik al bezig ben een koffer in te pakken? Nou, nee.
Bob had hotelvouchers gekregen. Er was een lange lijst bij met plaatjes van hotels. Prachtige zaten er tussen, zelfs in Duitsland en België. We besloten Ebel de lijst te geven.
‘Je mag een hotel kiezen waar we een nachtje naar toe gaan,’ zeiden we.
Ebel keek blij op en toen keek hij heel lang naar die lijst.
Zijn neus rimpelde en hij bekeek elk plaatje heel lang.
Toen keek hij ons stralend aan, hij had zijn keuze gemaakt en zijn vinger er stevig op gelegd.
Het Familiehotel in Paterswolde, lazen we
‘Mooi hè,’ zeiden we met van die betuttelende stemmen.
‘Maar je mag best iets anders kiezen hoor lieverd. Maakt niet uit welke!’
Ebel keek ons aan met een bepaalde Ebel blik waarin een vleugje wanhoop en een vleugje ongeduld zitten. Hij tikte nog maar eens met zijn vinger tegen het plaatje.
Wij slikten nog even. Het Familiehotel is een kwartiertje fietsen hier vandaan. Nog geen vijf minuten van ons kleine meerhuisje.
Ebel keek nog even naar ons, legde toen de lijst neer en ging naar boven.
Bob pakte zijn telefoon en reserveerde het Familiehotel.
In de afgelopen weken kreeg ik een steeds grotere kriebel van plezier in mijn buik. We vertelden ook steeds meer mensen dat we een nachtje naar het Familiehotel gaan.
Ik moet vandaag nog duizend dingen doen, voor Sinterklaas en voor mijn werk. Frances heeft aan het einde van de middag rijles. Robbert viert ’s middags nog Sinterklaas met zijn klas. Als we nu vanavond nog naar België of Duitsland hadden moeten rijden, was de stress uit mijn oren gespoten,
Nu niet.
Nu heb ik alle rust en tijd om mijn werk af te maken, de laatste inkopen voor Sinterklaas te doen. Dan pak ik voor iedereen een onderbroek en zwemspullen in en dan fietsen we aan het einde van de middag naar het hotel.
We gaan daar eten, zwemmen en dan de Voice kijken. Morgenochtend gaan we uitgebreid ontbijten. Dan fietsen we naar huis en hebben Bob en ik om 12 uur een afspraak waar we echt naar toe moeten.
Zoals zo vaak had Ebel het weer beter door dan wij.
Wat is dat toch in hem dat hij van die keuzes maakt die zo anders en eerst zo onbegrijpelijk zijn, maar waarvan je later denkt dat het echt de enige juiste keuze was op dat moment en in die situatie.
Misschien is het wel gewoon zo dat Ebel het zo mooi klein kan houden.
Gisteren liep ik met een vriendin met de hond. Ze hebben het heel druk bij haar thuis.
Ze lachte en vertelde me dat haar dochter had gevraagd of ze niet binnenkort ook een nachtje naar het Familiehotel zouden kunnen gaan.
‘Het is eigenlijk een briljant idee van Ebel,’ lachte ze.
Toen lachte ik heel blij mee. Het is inderdaad weer eens een briljant idee van Ebel!


Hé Willemien,
Heerlijk, een weekendje weg, al is het dichtbij huis.
Ik heb ook nog vouchers liggen…. Zal ik…??!?!
Dat zou nog eens leuk zijn, onze 2 briljante mannen in één hotel.
Ik kreeg van de week een folder mee van Joris zijn school.
Vakanties speciaal voor speciale gezinnen met speciale kinderen op speciale plekken.
Ik blader het door en de moed zakt me in de schoenen. En dat vind ik zó gek.
Joris behoort toch écht wel tot de doelgroep. Maar met iedere bladzijde die ik omsla word ik verdrietiger…
Terwijl allemaal blije gezichten mij vanaf de foto’s in de folder aankijken… Daar ligt het écht niet aan.
Het ligt aan mij!
Ik kan het niet.
Ik weet nog dat ik pas gescheiden was en ook ineens allemaal folders kreeg voor alleenstaande reizen en mooie vakantiebestemmingen. Speciaal voor alleenstaande ouders.
Oók daar werd ik niet vrolijk van.
En ook dat lag aan mij.
Ik ben gewoon niet zo van de hokjes en de regels. En al zeker niet van “de groepjes”.
Ik ben niet zo te plaatsen, nooit geweest ook.
Zou ik daarom een “niet te plaatsen zoon” hebben gekregen? Omdat we eigenlijk zo goed bij elkaar passen?!
Dat vind ik eigenlijk wel weer een mooie gedachte!
Ik wil doen wat ik zelf wil, ik wil mijn eigen gang gaan en ik …… weet je, eigenlijk wil ik ook gewoon doen net alsof…
Net alsof alles gewoon is. Gek hè?!
Vandaag viert Joris het Sinterklaas feest op school. Bij Sophie slapen er pieten op school in een écht bed en liggen er pepernoten verstopt in hun kastjes. Ik pak de laatste cadeautjes in. De gebruikelijke Sint-sferen…
En vanmiddag gaan we naar de Albert Heyn XL, daar kun je zelf scannen en limonade drinken en dat vinden ze zo leuk. Dan halen we lekkere hapjes en gaan in bad.
Ja, gewoon ’s-middags!!! We trekken de pyjama’s aan en steken de kaarsjes beneden aan.
Later kruipen we in mijn grote bed om ook The Voice te kijken, met die lekkere hapjes.
Klinkt dat nou niet net als een gewoon gezin?!!?
Tuurlijk hou ik mijzelf voor de gek en weet ik heus wel beter.
Soms is het echter zo lekker om “net alsof” te doen.
En daarom trek ik die speciale reizen en bestemmingen niet. Iedereen weet daar de waarheid, de échte waarheid. En dat zou het dus eigenlijk makkelijker moeten maken. Voor mij niet.
Dan kan ik namelijk niet meer doen alsof…
Ik vind jullie Ebel een slimme vent. Hij weet waar het om gaat.
Het maakt niet uit of je thuis bent of 100 kilometer verder weg.
Het maakt gewoon niet uit.
Het gaat om de mensen met wie je bent en niet om de plek.
En ik? Ik ga alvast bedenken wat ik voor de Kerst in zal pakken.
Want dan gaan wij naar een hotel. Een gewoon hotel mét een zwembad.
En daar gaan we lekker “net alsof”doen.
Ik heb er nu al zin in!!
X Esther