het staat in de sterren

He Willemien,
Ik lees vandaag een beschrijving van het sterrenbeeld van Joris.
Hij is een ram.
Bij de ram wordt geschreven dat hij "later" de baas zal zijn, hij wil pionieren en dingen ontdekken.
Het zijn Robinson Crusoe's in de dop.
Piloot, kunstenaar, topsporter, modeontwerper, als ze maar kunnen uitblinken.
Jeetje, ik ben er stil van.
Die Joris, er staat me nog heel wat te wachten.
De baas zijn, ja, dat kan hij nu al goed.
Joris manipuleert er op los en bepaalt erg graag hoe alles gaat.
Dat zit wel goed dus.
Pionieren en dingen ontdekken.
Zouden ze daarmee ook bedoelen dat hij alle knopjes in wil drukken en uit wil proberen om te kijken wat er gebeurt. Klopt dus ook.
Piloot, kunstenaar, topsporter of modeontwerper?
Dat wordt moeilijk kiezen.
Hij houdt erg van dingen besturen, dus waarom geen vliegtuig.
Hij heeft abstract tekenen tot een kunst verheven, hij fietst zich helemaal te pletter en weet tegenwoordig heel goed wat hij wel en niet aan wil.
We kunnen dus nog alle kanten met hem op.
Was het maar zo.
Ik weet dat Joris nooit een piloot of topsporter zal worden.
Ik weet dat hij nooit "de baas" ergens zal worden.
Ik heb net het oudergesprek op school gehad en daar vielen hele andere kreten.
"Hij valt binnen de kwetsbare groep in de school", "rekenen kan hij gewoon niet", "is vaak boos en opstandig"..
Goh, zal ik ze eens een copy geven van de beschrijving van hoe Joris zou kunnen zijn?
Ik lees in die beschrijving namelijk ook nog :
"Als je ze nieuwsgierig kunt maken, heb je hun aandacht."
" Ze hebben een onafhankelijke geest."
" Ze doen erg hun best om te winnen."
" Ze zoeken veiligheid, warmte en gezelligheid."
Ik zie dat als een uitdaging.
Niet iedereen is dat met me eens.
Ik denk zelf zo graag in mogelijkheden en niet in beperkingen.
Ik ben een kreeft, ik schijn, volgens die beschrijvingen "alles aan te kunnen als ik maar veel afwisseling heb", "je kunt erg met me lachen" en ik probeer "de harmonie te bewaren"
Nou, dan zit ik in ieder geval goed bij "mijn ram"!
En hij zit goed bij mij!

Ha Esther,
Ik heb een mooi uitgangspunt voor sterrenbeelden en horoscopen, zijn ze gunstig, dan geloof ik erin.
Zijn ze ongunstig, dan niet.
Nu ben ik zelf wel het tuttigste sterrenbeeld van allen, de maagd. Een zeurderige pietlut die de hele dag bezig is in haar huishoudboekje tot op de cent nauwkeurig haar uitgaven bij te houden terwijl ze ondertussen neurotisch haar ramen sopt.
En tja, dan moet ik wel toegeven dat ik graag sop en boen. Ik vind het zo heerlijk dat iets af is, je pakt een emmer en sopt, je boent en het is klaar.
Zo simpel is het verdere leven toch bijna nooit?
Ooit kreeg ik voor mijn drie kinderen de geboortehoroscoop.
Met Ebel ging het toen net minder goed, dus ik kon niet wachten wat de sterren zouden verklaren van al die onverklaarbare ontwikkelingen.
Ebel zou erg nieuwsgierig zijn en altijd alles willen kunnen doorgronden.
Zijn eerste woord zou dan ook vast ‘waarom’ zijn.
Maar Ebels eerste woord kwam helemaal niet.
En dat hij alles wil doorgronden, dat klopt?!
Maar dan hebben we het niet over de geheimen van hemel en aarde maar over de eenvoudige alledaagse zaken die al zo complex voor hem zijn.
Waarom pakt mama die blauwe tas? Wat betekent die extra grote pan soep op het aanrecht?
Komen er eters, gaat mama een dag weg, moet ik weer op een superraar dieet?
Ja, dan kun je ook weer zeggen dat de horoscoop juist wel klopt.
Frances is een weegschaal.
En dat is ze.
Toen ze heel klein was kon je haar al niet ongelukkiger maken dan van haar een keuze te vragen.
‘Wil je de rode of wil je de blauwe?’
Piepkleine Frances keek me dan al wanhopig aan.
‘Hoe weet ik dat nou,’ zei ze dan.
‘Ik wil die rode wel, en ook wel die blauwe.’ En zo waren we snel een half uur verder tot de tranen over haar weegschaal-wangetjes rolden.
Bob en Robbert zijn rammen.
Ik hoor je vol medeleven zuchten, je zult er maar twee van in huis hebben.
Over het algemeen zijn dit heel vriendelijke exemplaren,maar soms staan ze letterlijk tegen over elkaar en dan zie ik als het ware hun horens in elkaar gehaakt.
Ebel is een waterman, een zachtaardige dromer.
Weet je, uiteindelijk helpt het mij niet verder.
Ik moet accepteren dat ik leef met raadsels en vraagtekens.
Zoals wij allen.
De beste wegwijzer heb ik nog niet gevonden, ik leer dan ook om er niet meer naar te zoeken.
De weg is nu eenmaal de weg.
En als ik het allemaal erg ingewikkeld vind, dan pak ik een emmer, een heerlijk geurend poetsmiddel en dan sop ik de planken in de schuur.
Ik word dan zo gelukkig dat ik de rest van de dag nog tien keer in de schuur naar binnen gluur hoe mooi schoon het is, hoe heerlijk het ruikt.
En dan ben ik zo gelukkig als alleen een maagd kan zijn.